İnsanları anlamak o kadar zorki bazen.herkes kendince bişeyler yaşıyo bu hayatta.herkes payına düşen hüznü alıyo zamanı gelince.herkesin hüznü o kadar zorki kendine.o kadar fazla hatta zaman zaman.bende kendi payıma düşen kederi kaderime razı olup yaşadım herkes gibi.bu zor zamanlarda yanımda olmayanlar,yada olupta yarama el değirmekten başka bişey yapmayanlar.madem acıyla savaşımda hiçbir katkınız olmadı o halde hayatım üzerindede hiçbir söz hakkınız yok.ağlarken yanımda durmayı becerseydiniz bende hayatımın içinde var olmanıza izin verebilirdim belki.o hakkı tanıyabilirdim sizlere.ama şimdi bendende acılarımdanda hayatımdanda uzak durun.acı çekerken nesıl yalnızdım şimdide aynı yalnızlığı istiyorum...yalnızlık güzel şey vesselam...